Czartoryska. Historia o marzycielce

Dobra książka z historią w tle to dla mnie lektura idealna. I taką właśnie okazała się powieść Moniki Raspen „Czartoryska.Historia o marzycielce”.
Izabelę Czartoryską poznajemy jako piętnastoletnie dziewczę, które cudem przeżywszy ospę,przygotowywane jest do ślubu ze wiele starszym od niej wujem. Małżeństwo to nie ma zapewnić miłości ani szczęścia, ale jest drogą do związania dwóch rodów i jak możemy się domyślać, nikomu nie zależy na zdaniu panny w tej kwestii.
Podglądamy losy arystokratki – młodej mężatki - zagubionego nieopierzonego ptaszęcia (przez ospę straciła włosy, które z trudem odrastały) i jej starcia z nieprzychylną szwagierką, niezainteresowanym jej względami mężem, doświadczeniem straty dzieci i walką o zapewnienie sobie miejsca w arystokratycznym świadku. Później już w dojrzalszym wieku dostrzegamy jej zmianę – z niewinnej dziewczyny w silną kobietę, stawiającej na swój rozwój, ale też szukającej miłości w objęciach kochanków, wolności i spełnienia.
Niestety, epoka oświecenia, pomimo iż nazywana epoką rozumu, nie jest łaskawa dla kobiet. Nie ma tu miejsca na niezależność, kobiety uzależnione są od swoich krewnych, rodzin, później wydane za mąż bez miłości, skazane na życie w celu spełniania oczekiwań i powinności. Świat dla kobiet bywa bezlitosny, łatwo tu paść ofiarą „prawdziwej miłości”, która kończy się odesłaniem do zakonu, nieobce są gwałty, przemoc, ciągłe intrygi, a i śmierć czyha na każdym kroku.
I choć jest to opowieść o Czartoryskiej, odebrałam ją również jako opowieść o kobietach ze wszystkich sfer, zmagających się ze swoim losem. Jak podsumowuje jedna z bohaterek: „ kobiety oceniano, mężczyzn rozgrzeszano” i ciężko jest pogodzić się z takim stanem rzeczy.

Podziwiam autorkę za bogatą wiedzę i umiejętność przekucia jej w tak zgraną opowieść. Wiele tu faktów i postaci historycznych, lecz nie przytłaczają one czytelnika, dają świetny ogląd realiów ówczesnego świata, łącznie z dbałością o język postaci – wprowadzenie gwary w mowie osób z niższego stanu dodaje tekstowi autentyczności. Dbałość o szczegóły, detale, sprawia iż lektura jest niezwykle ciekawa a nawet można mieć wrażenie, że Monika Raspen zabrała nas w podróż w czasie i otworzyła drzwi karety w XVIII wieku, ze słowami: witajcie w świecie Czartoryskiej!

Dobra książka z historią w tle to dla mnie lektura idealna. I taką właśnie okazała się powieść Moniki Raspen „Czartoryska.Historia o marzycielce”.
Izabelę Czartoryską poznajemy jako piętnastoletnie dziewczę, które cudem przeżywszy ospę,przygotowywane jest do ślubu ze wiele starszym od niej wujem. Małżeństwo to nie ma zapewnić miłości ani szczęścia, ale jest drogą do...

Arystokracja kojarzy się zawsze z pięknym blichtrem, balami, dystyngowanymi mężczyznami i uroczymi kobietami, które organizowały popołudniowe herbatki i zajmowały się filantropią. Lecz ten debiut literacki obdziera nas z tego złudnego obrazu polskiej arystokracji. Pod piękną fasadą skrywa się zgnilizna dawnej elity.

Młoda Izabela Fleming, która ma dopiero piętnaście lat zostaje wydana za mąż za swojego wuja Adama Czartoryskiego, choć była osłabiona po przebytej ospie. To ukazuje,że nieliczono się z stanem zdrowia młodej dziewczyny, bo najważniejsze było by pieniądze (jej posąg) został w rękach rodzinnych. Nikt nie zwracał uwagi czy ona chce, a przede wszystkim czy dorosła do małżeństwa. Pieniądze i władza tylko to się liczyło. Już jako księżna Czartoryska nadal nie mogła decydować o sobie, bo jej powołaniem było rodzenie dzieci, najlepiej samych spadkobierców familii, dodatkowo wytykano jej braki w nauce oraz wygląd, który został naznaczony przez chorobę, a szczególnie lubowała się tym jej szwagierka.

Wraz z Izabelą przeżywamy jej kroczenie ku dorosłości, wzloty i upadki, radości i smutki, narodziny i śmierć jej dzieci, bycie zdradzoną żoną, ale też bycie zdradzająca, ale przede wszystkim nienawiść siostry męża.
Lwica salonowa? A może wrażliwa i naiwna kobieta?
Jedno jest pewne Izabela Czartoryska to kobieta nieszablonowa. Zamknięta w schemacie powinności kobiety, a jednocześnie żyjąca według swoich zasad, a jej pragnieniem było bycie kochaną.

Piękna szata arystokracji po zerwaniu jej okazuje fałsz, zawiść, nienawiść oraz pragnienie posiadania władzy niezależnie do czego trzeba się posunąć. "Zostać sutenerem" własnej żony by pogłębić swoją pozycję. Kobieta ma tylko spełniać oczekiwania męża i rodziny wobec niej. Wizerunek i pozycja liczą się najbardziej, gdzie tuszowanie rodzinnych skandali jest na porządku dziennym. A muszę przyznaj, że było ich tutaj sporo.

Świetny debiut dopracowany w każdym calu. Warto przeczytać.

Arystokracja kojarzy się zawsze z pięknym blichtrem, balami, dystyngowanymi mężczyznami i uroczymi kobietami, które organizowały popołudniowe herbatki i zajmowały się filantropią. Lecz ten debiut literacki obdziera nas z tego złudnego obrazu polskiej arystokracji. Pod piękną fasadą skrywa się zgnilizna dawnej elity.

Młoda Izabela Fleming, która ma dopiero piętnaście lat...

Lubicie książki z historią w tle? Ja bardzo lubię! Dlatego bez wahania sięgnęłam po książkę Czartoryska. Historia o marzycielce”, której autorką jest Monika Raspen.

Izabela Czartoryska jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych magnatek w polskiej historii. Co wiemy o niej naprawdę? Niewiele. Tej prawdy poszukuje Monika Raspen.

Izabela zachorowała na ospę w wieku 15 lat – ledwo przeżyła, a już wydali ją za mąż, za wuja, bo przecież majątek musiał zostać w rodzinie. Wiele lat miała kompleksy związane ze swoim wyglądem, a szwagierka Elżbieta, wyjątkowo nienawistna i podła kobieta, niezwykle utrudniała jej życie. Izabela straciła dwoje dzieci (w wieku zaledwie 17 lat!),ale okrzepła i dzięki pomocy przyjaciółek i radom Królowej Francji i Madame Pompadour stała się z czasem samodzielną, pewną siebie kobietą, mecenaską i kolekcjonerką sztuki. Ukazywana jest zazwyczaj jako ekscentryczna dama o bujnym życiu uczuciowym, która bez oporów spełniała swoje marzenia i zachcianki. Dziś zapewne uznano by ją za celebrytkę. Ale czy naprawdę była drapieżną lwicą salonową? Ówcześni pamiętnikarze wspominają ją jako kobietę ciepłą, wrażliwą i życzliwą. I taki jej obraz stworzyła autorka.

Książkę czytałam z wypiekami na twarzy. Przepiękny język, dbałość o szczegóły sprawiają, że zanurzamy się w historii XVIII wieku i chłoniemy ten klimat, zapachy (fuj!),smaki, upokorzenia kobiet i ich nieśmiałą walkę o samodzielność. Monika Raspen zaprasza nas do świata arystokracji, którym rządzą intrygi, zawiść, ogromne pieniądze i polityka, popychająca kobiety do łóżek przydatnych kochanków. Razem z Izabelą przeżywamy jej wzloty i upadki, śmierć dzieci, narodziny kolejnych, zdrady kochanków i niewiernego męża, zawiść szwagierki. Przyglądamy się pięknym sukniom i wspaniałym ogrodom.

Może odrobinę za dużo było w tej książce emancypacji – ale czy wiemy, jak naprawdę to wyglądało? A może właśnie te kobiety, które rządziły nie tylko rodziną Czartoryskich, ale i całą Rzeczpospolitą, naprawdę miały takie postępowe poglądy?

Ja byłam zauroczona tą książką i z niecierpliwością czekam na jej kontynuację. Monice dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji.

Lubicie książki z historią w tle? Ja bardzo lubię! Dlatego bez wahania sięgnęłam po książkę Czartoryska. Historia o marzycielce”, której autorką jest Monika Raspen.

Izabela Czartoryska jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych magnatek w polskiej historii. Co wiemy o niej naprawdę? Niewiele. Tej prawdy poszukuje Monika Raspen.

Izabela zachorowała na ospę w wieku 15 lat –...

Prosty język uświadomił mi, że to może być pewien atut, bo autorka odziera wyższe sfery z pięknych szat, pokazuje nagą prawdę.
Często wychodzi z postaci prostactwo. Przerażająca sucha prawda o trudach i problemach, intrygach i bólu.
Koronki językowe nie mają sensu, bo dzieci umierają, są gwałty, a cierpienie jest powszechne. By to zgłębić książkę trzeba przeczytać, ale są też jasne chwile....

Prosty język uświadomił mi, że to może być pewien atut, bo autorka odziera wyższe sfery z pięknych szat, pokazuje nagą prawdę.
Często wychodzi z postaci prostactwo. Przerażająca sucha prawda o trudach i problemach, intrygach i bólu.
Koronki językowe nie mają sensu, bo dzieci umierają, są gwałty, a cierpienie jest powszechne. By to zgłębić książkę trzeba przeczytać,...

To nie tylko niesamowity debiut "z przytupem".
Co jeszcze ważniejsze - to pozycja, która pokazuje historię bez filtra.
W ciężkich chwilach - martwiłam się o główną bohaterkę, a gdy odkładałam książkę na półkę, czułam jakby historia toczyła się gdzieś obok, wciąż, bez mojego udziału. To chyba najlepsza rekomendacja świata, którego, chociaż autorka nie stworzyła od podstaw, to ubrała go w barwy tak żywe, że niemal wchodzi się w buty arystokracji - buty nie zawsze tak czyste jak by się tego chciało.
Lektura obowiązkowa, bardzo wysoko na liście książek z prawdziwą i ważną historią w tle.

To nie tylko niesamowity debiut "z przytupem".
Co jeszcze ważniejsze - to pozycja, która pokazuje historię bez filtra.
W ciężkich chwilach - martwiłam się o główną bohaterkę, a gdy odkładałam książkę na półkę, czułam jakby historia toczyła się gdzieś obok, wciąż, bez mojego udziału. To chyba najlepsza rekomendacja świata, którego, chociaż autorka nie stworzyła od podstaw,...

To jedna z tych książek, które, dzięki kunsztowi pracy autorskiej, przenoszą w świat opisany
i nie pozwalają o sobie zapomnieć. Historia znana, a jednak prawdziwie poznana dopiero po lekturze "Czartoryskiej" Moniki Raspen, która przedstawia tak zwany "drugi koniec kija" i nie pozwala na ogólnikowe i krzywdzące do tej pory opinie, szczególnie często nadawane kobietom wpływowym, czy to w przeszłości, czy obecnie, a na piedestał wynoszące mężczyzn, wielokrotnie wyłącznie z racji bycia owym. Rewelacyjnie się czyta tę powieść, chociaż tematyka nie należy do lekkich i przyjemnych. Polecam każdemu. Obu płci.

To jedna z tych książek, które, dzięki kunsztowi pracy autorskiej, przenoszą w świat opisany
i nie pozwalają o sobie zapomnieć. Historia znana, a jednak prawdziwie poznana dopiero po lekturze "Czartoryskiej" Moniki Raspen, która przedstawia tak zwany "drugi koniec kija" i nie pozwala na ogólnikowe i krzywdzące do tej pory opinie, szczególnie często nadawane kobietom...